Historia osady zaczyna się późno, bo w 1773 r., kiedy to chłop Maciej Dębek otrzymał od zakonu w Żarnowcu kawałek ziemi przy ujściu Piaśnicy.
Życie toczyło się zapewne nieco sennie, wyznaczane połowami i obróbką ryb.
Po odzyskaniu niepodległości Dębki znalazły się na terytorium Polski, do wsi zaczęły zaglądać ważne osobistości.
Bywali tu Józef Haller i Kazimierz Sosnowski. W miejscowej księdze kościelnej można przeczytać, że właśnie tutaj Feliks Nowowiejski skomponował muzykę do hymnu o Matce Boskiej.

W latach międzywojennych zainteresowanie Dębkami wzrastało.
Ludzie mimo trudnego dojazdu, chętnie przyjeżdżali na wypoczynek nad pełne morze. Przyciągała ich szeroka piaszczysta plaża i spokój odludzia. Przyjeżdżały liczne grupy młodzieży, zwłaszcza harcerzy z Poznania, którzy upodobali sobie tę miejscowość. Zamieszkiwali na lato pod namiotami.

Okres okupacji był bardzo trudny dla Dębek. Niemcy zamierzali zniszczyć wieś jako letnisko.
Całkowicie zburzyli dom Fundacji Nauka i Praca, chatę na zbiory pamiątek kaszubskich i wiele domków letniskowych oraz kaplicę.

Po wojnie przystąpiono do odbudowy zniszczeń. Z inicjatywy ks. Ignacego Grzybowskiego, który stał się legendą Dębek jako duszpasterz i organizator wypoczynku odbudowano kaplicę.
Dzięki niemu kaplica stała się w sezonie letnim centrum życia religijnego dla wczasowiczów i stałych mieszkańców Dębek, a dom Księży Zmarwychwstańców ośrodkiem rekolekcyjnym i wypoczynkowym w ciągu całego roku. Tu zjeżdżali się księża z całej Polski, młodzi i starzy, wikariusze, proboszczowie, poważni prałaci i biskupi. Spotykali się na plaży i w kaplicy, przy stole oraz na "nocnych rodaków rozmowach".

Dynamiczny rozwój Dębek nastąpił w latach 90. XX wieku.